ស្ត្រីខ្មែរដែលរងគ្រោះដោយសារការជួញដូរឱ្យដឹងថា នៅតំបន់ត្រីកោណមាសជិតច្រកចេញ-ចូលព្រំដែនរវាងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ឬភូមា និងចិនមានឧក្រិដ្ឋជន ឬម៉ាហ្វីយ៉ា (Mafia)ជាជនជាតិចិនមួយក្រុមកំពុងលាក់ខ្លួនធ្វើសកម្មភាពនៅទីនោះ។
ក្រុមឧក្រិដ្ឋជនទាំងនោះកំពុងជ្រកនៅក្រោមស្លាកល្បែងតាមប្រព័ន្ធអនឡាញ (Game Online) ដ៏ធំមួយ ហើយតែងធ្វើសកម្មភាពជួញដូរមនុស្សពីកម្ពុជា និងពីបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនទៀតក្នុងតំបន់អាស៊ានព្រមទាំងពីប្រទេសចិនផងដែរ។
ការទម្លាយឱ្យដឹងព័ត៌មាននេះ បន្ទាប់ពីស្ត្រីខ្មែររងគ្រោះ ២រូបបានរួចខ្លួនពីក្រុមអ្នកជួញដូរនៅពេលមានការប្រយុទ្ធគ្នារវាងកងទ័ពរដ្ឋាភិបាលមីយ៉ាន់ម៉ា និងក្រុមកងទ័ពជនជាតិភាគតិចដែលប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលយោធាបានកើតឡើងនៅទីនោះ។ស្ត្រីខ្មែរទាំង ២រូបនោះ គឺជាជនរងគ្រោះដោយសារអំពើជួញដូរមនុស្សពីសំណាក់ជនជាតិចិននៅក្នុងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា ហើយទើបតែរួចខ្លួនវិលត្រឡប់មកដល់មាតុភូមិវិញ កាលពីថ្ងៃទី១៩ ខែមករា តាមរយៈការជួយជ្រោមជ្រែងពីក្រសួងការបរទេសនៃប្រទេសកម្ពុជា។
ស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះបានប្រាប់ទៅក្រុមអ្នកប្រឹក្សាយោបល់របស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលថា រូបនាងធ្លាប់ជាបុគ្គលិកធ្វើការនៅក្នុងកាស៊ីណូមួយ នាខេត្តព្រះសីហនុដែលមានប្តីជនជាតិចិនជាអ្នកគ្រប់គ្រងកាស៊ីណូនោះ។ កាលពីអំឡុងខែមិថុនាឆ្នាំ២០២៣មានថៅកែចិនម្នាក់នៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា បានទាក់ទងមកប្ដីរបស់នាងឱ្យទៅធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងកាស៊ីណូនៅឯប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាវិញ។ នៅពេលដែលប្ដីរបស់នាងយល់ព្រមផ្លាស់ប្ដូរការងារទៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា គឺរូបនាងក៏បានទៅជាមួយ ក៏ប៉ុន្តែមិននឹកស្មានថា ពេលទៅដល់គឺចាញ់បោកគេ ដោយកន្លែងនោះមិនមែនជាកាស៊ីណូទេ វាជាកន្លែងល្បែងអនឡាញ និងជាកន្លែងជួញដូរមនុស្សគួរឱ្យភ័យខ្លាច។
នារីរងគ្រោះ៖ «គេឃុំខ្ញុំនិងប្តីខ្ញុំឱ្យធ្វើការអនឡាញនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនហ្នឹង ហើយគេដាក់ទារុណកម្មទៀត។ ពេលដែលយើងនិយាយថា សុំទៅផ្ទះវិញ គេដាក់ទារុណកម្មហើយគេសួរយើងថា ចង់ទៅផ្ទះទៀតឬក៏អត់? គឺគេធ្វើទារុណកម្មរហូតដល់យើងមិនហ៊ានសុំគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ មានបន្ទប់មួយសម្រាប់គេយកអ្នកចង់ទៅផ្ទះវិញដើម្បីសួរបើតាមខ្ញុំឃើញក្នុងហ្នឹងមានកាំភ្លើងកាំបិតដំបងឆក់ហើយនិងខ្នោះដៃសម្រាប់គេដាក់ដៃរួចហើយគេវាយ។ គួរឱ្យខ្លាចពិតមែនខ្ញុំធ្លាប់តែឃើញទិដ្ឋភាពបែបហ្នឹងនៅក្នុងតែរឿងកុនទេ ប៉ុន្តែនេះវាជារឿងពិតដែលខ្ញុំបានជួបផ្ទាល់»។
ស្ត្រីរូបនេះឱ្យដឹងទៀតថា នាងមិនស្គាល់កន្លែងដែលគេឃុំឃាំងរូបនាងប្ដី និងមនុស្សជាច្រើនទៀតនោះថា ជាខេត្តអ្វីរបស់ប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាទេ ដោយនាងគ្រាន់តែដឹងថា កន្លែងនោះនៅជិតច្រកចេញ-ចូលព្រំដែនមីយ៉ាន់ម៉ា និងចិនទៅកាន់តំបន់ត្រីកោណមាស។
នាងឱ្យដឹងបន្ថែមថា នៅក្នុងអគារមួយកំពស់៦ជាន់គឺជាកន្លែងដែលក្រុមម៉ាហ្វីយ៉ាចិនបានជួញដូរមនុស្សជាច្រើនយកទៅឃុំឃាំងបង្ខំឱ្យធ្វើការអនឡាញឱ្យពួកគេ ដោយអ្នកយាមជាច្រើនឈរកាន់កាំភ្លើងកាំបិតស្នៀតស្រួច និងខ្នោះដៃសម្រាប់ដាក់មនុស្សវាយធ្វើទារុណកម្មទៅលើអ្នកណាដែលចង់វិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
ចំណែកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដែលកំពុងជួយដល់ស្ត្រីរងគ្រោះដោយការជួញដូរនេះ នៅមិនទាន់ហ៊ានសន្និដ្ឋានកន្លែងដែលជនរងគ្រោះបាននិយាយនោះថា យ៉ាងណានៅឡើយទេ។
មន្ត្រីផ្នែកអង្កេត និងអន្តរាគមន៍របស់សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (ADHOC) អ្នកស្រី រ៉ន ស្រីម៉ុច មានប្រសាសន៍ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី នៅថ្ងៃទី២៤ មករា ថា អ្នកស្រីមិនទាន់អាចសន្និដ្ឋានយ៉ាងណានៅឡើយទេ ចំពោះសកម្មភាពជួញដូរមនុស្សនៅព្រំដែនមីយ៉ាន់ម៉ា-ចិននោះ ក៏ប៉ុន្តែនេះជាលើកដំបូងដែលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកបានទទួលករណីជួញដូរមនុស្សពីប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា។
អ្នកស្រី រ៉ន ស្រីម៉ុច៖ «តាមព័ត៌មានដែលADHOC ទទួលបានពីស្ត្រីរងគ្រោះគាត់បានប្រាប់ថា នៅទីនោះសំបូរក្រុមពួកម៉ាហ្វីយ៉ាចិនដែលរកស៊ីខុសច្បាប់ទាក់ទងនិងការជំរិតទារប្រាក់ការបោកបញ្ឆោតតាមប្រព័ន្ធអនឡាញ (Online) និងការជួញដូរគ្រឿងញៀន។ នេះបើយោងតាមសម្ដីដែលនាងប្រាប់ខ្ញុំ ក៏ប៉ុន្តែបើសួរថា តើADHOC យល់ឃើញយ៉ាងណា?ខ្ញុំអត់អាចសន្និដ្ឋានបានទេ គឺខ្ញុំបានត្រឹមតែដឹងតាមសំដីជនរងគ្រោះដែលប្រាប់មកខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ»។
អ្នកស្រី រ៉ន ស្រីម៉ុច មានប្រសាសន៍ទៀតថា អាដហុកបានធ្វើការងារប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សជាមួយក្រសួងមហាផ្ទៃ និងក្រសួងការបរទេសជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែមិនធ្លាប់ទទួលបានករណីជួញដូរមនុស្សពីកម្ពុជាទៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាទេ ហើយនេះជាករណីថ្មីទើបតែប្រទះ។
ប៉ុន្តែមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលយល់ថា វាមិនមែនជារឿងថ្មីទេដែលប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា មានក្រុមជួញដូរមនុស្សជ្រកកោនពីព្រោះនេះវាគ្រាន់តែជាការបង្វែងដានពីក្រុមបណ្ដាញឧក្រិដ្ឋជនដែលប្រើវិធីសាស្ត្រជាច្រើនដើម្បីរកច្រកជួញដូរមនុស្សដោយចេញពីកម្ពុជាឆ្លងកាត់វៀតណាមទៅចិន ចេញពីវៀតណាមទៅប្រទេសឡាវ រួចបន្តទៅចិននិងឆ្លងកាត់ប្រទេសថៃភូមានិងបន្តទៅចិននោះ។រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃ និងជាអនុប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍គណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សអ្នកស្រី ជូ ប៊ុនអេង មានប្រសាសន៍ថា បច្ចុប្បន្នរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាកំពុងប្រឹងប្រែងរិះរកវិធានការបង្ក្រាបអំពើជួញដូរមនុស្សទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំងដោយការបង្ក្រាបត្រូវការបង្កើនជំនាញនិងវិធីថ្មីៗពីព្រោះតែក្រុមមុខសញ្ញាជួញដូរមនុស្សក៏មានល្បិចថ្មីៗមិនចេះចប់ដែរ។
អ្នកស្រី ជូ ប៊ុនអេង៖ «ក្រុមជនល្មើសគឺរកគ្រប់វិធីបិទមួយរឿងចេញមួយរឿងធ្វើឱ្យសមត្ថកិច្ចតាមរកប្រៀបដូចដេញចាប់កណ្ដុរដែលរត់ចូលរន្ធដូច្នោះដែរ។ ដូចឥឡូវហ្នឹងពេលខ្លះទំនាក់ទំនងរបស់ក្រុមបណ្ដាញជួញដូរមនុស្សមិនមែនឱ្យយើងទៅរកឃើញនៅនឹងកន្លែងទេ គឺគេទាក់ទងគ្នាតាមខ្យល់តាមប្រព័ន្ធonlineតាមផ្នែកព័ត៌មានវិទ្យា(IT)ជាដើម ដែលពិបាកនឹងស្វែងរក ហើយនៅពេលណាដែលគេទាក់ទងគ្នារួចហើយគេក៏ប្ដូរវិធីសាស្ត្រថ្មីទៀត។ ហេតុដូច្នេះប្រសិនបើគ្មានកិច្ចសហការពីជនរងគ្រោះប្រហែលជាសមត្ថកិច្ចមិនងាយតាមរកមុខសញ្ញាក្រុមជួញដូរមនុស្សឃើញទេ»។
អ្នកស្រី ជូ ប៊ុនអេង ឱ្យដឹងទៀតថា ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយកម្ពុជាបានធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយបណ្ដាប្រទេសអនុតំបន់ទន្លេមេគង្គ មានចិន (China) មីយ៉ាន់ម៉ា (Myanmar) ប្រទេសថៃ (Thailand)ប្រទេសឡាវ(Lao) និងវៀតណាម (Vietnam) ដើម្បីបង្ក្រាបការជួញដូរមនុស្សនេះជាប្រចាំ។
បើទោះបីជាយ៉ាងណានាយកប្រតិបត្តិអង្គការសង់ត្រាល់ លោក មឿន តុលា នៅតែយល់ថា អំពើជួញដូរមនុស្សពីកម្ពុជាទៅប្រទេសចិន និងប្រទេសដទៃទៀត និងពីប្រទេសដទៃទៀតចូលមកកម្ពុជានៅតែមិនទាន់ថយចុះទេ។
លោក មឿន តុលា យល់ថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែត្រួតពិនិត្យលើមន្ត្រីខ្លះដែលឃុបឃិតគ្នាជាមួយបណ្ដាញជួញដូរតាមរយៈធ្វើអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ ឱ្យមនុស្សដែលមិនទាន់គ្រប់អាយុដែលអាចធ្វើឯកសារចេញក្រៅប្រទេសព្រមទាំងត្រួតពិនិត្យឱ្យបានតឹងតែងទៅលើក្រុមហ៊ុនខ្លះដែលនាំពលករចេញទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស ពីព្រោះតែក្រុមហ៊ុនខ្លះក៏មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការជួញដូរមនុស្សនៅពេលដែលគេនាំពលករទៅដល់ក្រៅប្រទេសហើយនោះ។
លោក មឿន តុលា៖ «ការជួញដូរមនុស្សនេះវា មានរឿងច្រើនមិនមែនតែរឿងយកស្ត្រីខ្មែរទៅចិនទេប៉ុន្តែក៏មានយកស្ត្រីនិងបុរសខ្មែរទៅធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសម្ដុំអារ៉ាប់ក៏មាន ហើយមានជនបរទេសដូចជាពីម៉ាឡេស៊ី(Malaysia)ពីឥណ្ឌូណេស៊ី (Indonesia)ជាដើម ត្រូវបានគេជួញដូរមកស្រុកខ្មែរ ហើយចំណុចមួយទៀត ដែលយើងច្រើនតែមើលរំលង គឺការជួញដូរកម្លាំងពលកម្ម។ តាមពិតការជួញដូរកម្លាំងពលកម្មក៏គេចាត់ទុកថា ជាការជួញដូរមនុស្សដែរ»។
ក្រសួងការបរទេសអាមេរិកបានចេញរបាយការណ៍ស្ដីពីការជួញដូរមនុស្សប្រចាំឆ្នាំ២០២៣ ដោយផ្ដល់ចំណាត់ថ្នាក់កម្ពុជាថា ជាប្រទេសអាក្រក់បំផុតនៃការជួញដូរមនុស្សនៅលើពិភពលោក។ របាយការណ៍លើកឡើងទៀតថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាមិនបានបំពេញតាមស្តង់ដារអប្បបរមាក្នុងការលុបបំបាត់ការជួញដូរមនុស្ស និងពុំបានខិតខំប្រឹងប្រែងឱ្យបានខ្លាំងក្លាក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើជួញដូរមនុស្សនោះទេ សូម្បីតែអំឡុងពេលមានការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ក៏ដោយ។
អង្គការសង្គមស៊ីវិលនៅតែទទូចឱ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាចាត់វិធានការឱ្យបានតឹងរ៉ឹងប្រឆាំងនឹងការជួញដូរមនុស្សព្រមទាំងបំបាត់អំពើពុករលួយជាពិសេសជនដែលពាក់ព័ន្ធ បើទោះបីជាមានឋានន្តរសក្ដិប៉ុនណាក៏ដោយត្រូវតែអនុវត្តតាមផ្លូវច្បាប់ ពីព្រោះអំពើជួញដូរមនុស្សគឺជារឿងធ្ងន់ធ្ងរ៕