នៅឆ្នាំ២០២៣ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានទទួលជនរងគ្រោះនិងជនងាយរងគ្រោះដោយអំពើជួញដូរមនុស្ស អំពើធ្វើអាជីវកម្មផ្លូវភេទ និងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ពីប្រទេសនានា រួមទាំងពលករនិរទេសពីប្រទេសថៃប្រមាណជាង ១៦ ០០០នាក់។
របាយការណ៍បូកសរុបលទ្ធផលការងារឆ្នាំ២០២៣ និងលើកទិសដៅការងារឆ្នាំ២០២៤ របស់ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតសម្បទា បានបង្ហាញថា ក្រសួងសង្គមកិច្ចបានទទួលជនរងគ្រោះនិងជនងាយរងគ្រោះដែលបានធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ចំនួន៣៤២នាក់ពីប្រទេសនានា។ ជនរងគ្រោះទាំង៣៤២នាក់ត្រូវបានក្រសួងសង្គមកិច្ចបញ្ជូនទៅស្ដារនីតិសម្បទានៅតាមបណ្ដាមណ្ឌលអង្គការ និងបានធ្វើសមាហរណកម្មទៅកាន់គ្រួសារនិងសហគមន៍ពួកគេវិញ។ របាយការណ៍បន្ថែមថា ក្រសួងបានទទួលពលករខ្មែរ ១៦ ៣៤៩នាក់ដែលត្រូវបានប្រទេសថៃមកកម្ពុជា។នៅក្នុងនោះមានជាង ១ ៤០០នាក់ជាកុមារានិងកុមារី។ ពលរដ្ឋខ្មែរ១៣៦នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេត្រូវបានកំណត់អត្តសញ្ញាណរកមុខសញ្ញាជនរងគ្រោះនិងជនងាយរងគ្រោះ ហើយបញ្ជូនទៅទទួលសេវាបន្តនៅអង្គការដៃគូរ ក៏ដូចជាធ្វើសមាហរណកម្មទៅកាន់សហគមន៍ពួកគេវិញ។
របាយការណ៍បន្ថែមថា កំលុងពេលជាមួយគ្នានោះ ក្រសួងសង្គមកិច្ចក៏បានបញ្ជូនជនរងគ្រោះនិងជនងាយរងគ្រោះដោយអំពើជួញដូរមនុស្ស អំពើធ្វើអាជីវកម្មផ្លូវភេទ និងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទចំនួន៦៣នាក់ពីកម្ពុជាទៅកាន់ប្រទេសដើមកំណើតពួកគេវិញដែរ។
តាមរបាយការណ៍ដដែល ប្រទេសថៃបានផ្ដល់ជំនួយសាងសង់មជ្ឈមណ្ឌលសំចតនិងស្ដារនីតិសម្បទាជនរងគ្រោះប៉ោយប៉ែត ខេត្តបន្ទាយមានជ័យរួចរាល់ ដែលវាអាចមានលទ្ធភាពទទួលពលករចំណាកស្រុកនិងជនរងគ្រោះដោយអំពើជួញដូរមនុស្សស្នាក់នៅនិងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈរាប់ពាន់នាក់ក្នុងមួយឆ្នាំៗ។
នៅក្នុងពិធីបិតសន្និបាតបូកសរុបការងារប្រចាំឆ្នាំ២០២៣និងលើកទិសដៅការងារឆ្នាំ២០២៤របស់ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតសម្បទាពីម្សិលមិញ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន ម៉ាណែត បានថ្លែងថា ការសេពគ្រឿងញៀន អំពើជួញដូរមនុស្ស បញ្ហាជរាភាព ពិការភាព និងអំពើហិង្សារក្នុងគ្រួសារ គឺសុទ្ធតែជាកង្វល់ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែតយកចិត្តទុកដាក់និងដោះស្រាយ ដើម្បីលើកស្ទួយជីវភាពនិងសុខុមាលភាពរបស់ប្រជាជន។
លោកស្រី ជូ ប៊ុនអេង អនុប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍នៃគណៈកម្មាធិការជាតិប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើជួញដូរមនុស្សបានលើកឡើងថា ប្រទេសដែលបញ្ជូនពួកគេត្រឡប់មកកម្ពុជាបានកំណត់អ្នកទាំងនោះជាជនរងគ្រោះដោយអំពើជួញដូរមនុស្សឬរងគ្រោះដោយរូបភាពផ្សេងៗ ហើយក្រសួងសង្គមកិច្ចមានភារកិច្ចផ្ដល់សេវាគាំពារផ្សេងៗដល់ពួកគេ។
លោកស្រីថា ពេលពួកគេត្រឡប់មកប្រទេសវិញ អាជ្ញាធរជំនាញបានសន្មតពួកគេជាជនរងគ្រោះដោយសារតែការចង់ផ្ដល់សេវាគាំពារដល់ពួកគេដើម្បីដំណើរនីតិវិធីតុលាការ ប៉ុន្តែពេលខ្លះដោយសារតែពួកគេមិនសហការជាមួយអាជ្ញាធរជំនាញ ដែលជាការពិបាកផ្ដល់កិច្ចការគាំពារពួកគេ ដើម្បីឈានដល់ការប្ដឹងជនល្មើស។ នេះជាភាពប្រឈមមួយសម្រាប់កិច្ចការផ្ដល់កិច្ចគាំពារផ្នែកផ្លូវច្បាប់។
លោកស្រីបាននិយាយបន្តទៀតថា៖ «អ្នកណាក៏អាចអះអាងថាខ្លួនជាជនរងគ្រោះបានដែរ ប៉ុន្តែគេត្រូវការភស្ដុតាងជាក់លាក់ ឬត្រូវការស៊ើបអង្កេតបន្ត ដើម្បីរកឱ្យឃើញជនដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើស ដើម្បីផ្ដន្ទាទោសឬផ្ដល់សំណងដល់ពួកគាត់»។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា ការសន្មតពួកគេជាជនរងគ្រោះដោយគ្មានការកំណត់អត្តសញ្ញាណច្បាស់លាស់ការបានធ្វើឱ្យទិន្នន័យជនរងគ្រោះនៅកម្ពុជាមានការប៉ោងឡើង។
លោកស្រីលើកឧទាហរណ៍ថា នៅប្រទេសថៃបានរកឃើញអំពើជួញដូរមនុស្សត្រឹមតែ១២ករណីប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយឆ្នាំ ប៉ុន្តែសម្រាប់កម្ពុជា ទោះបីជាកម្ពុជារកឃើញជនរងគ្រោះរាប់រយនាក់ក៏គេមិនទទួលស្គាល់ថាកម្ពុជាធ្វើកិច្ចការនេះបានល្អដែរ។ ដូច្នេះលោកស្រីចង់ឱ្យកិច្ចការកំណត់អត្តសញ្ញាណមានសុក្រឹតភាពចំពោះជនរងគ្រោះ។
លោកស្រីបន្ថែមថា៖ «យើងពិបាកបដិសេធចំនួនជនរងគ្រោះដោយអំពើជួញដូរមនុស្សមានតិចឬច្រើន ដោយសារតែដំណើរការនីតិវិធីកំណត់អត្តសញ្ញាណជនរងគ្រោះមិនទាន់បានបញ្ចប់»៕
កម្មករចំណាកស្រុកត្រឡប់មកកាន់ស្រុកវិញក្រោយចេញពីប្រទេសថៃ។ រូបភាព ខែ្មរថាមស៍