ស្ត្រីថៃរត់គេចចេញពីការរងគ្រោះនៃការជួញដូរមនុស្សនៅកម្ពុជា
ផៃ (ឈ្មោះហៅក្រៅ) បានជួបគ្រោះអកុសល នៅពេលដែលអ្នកស្គាល់គ្នាបានល្បួងនាង ដោយសន្យាថានឹងនាំចូលធ្វើការងារដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយជនជាតិថៃ ដើម្បីជួយសម្រួលឯកសារច្បាប់ ដោយផ្តល់ប្រាក់ខែប្រហែល ២០០០០ បាត ក្នុងមួយខែ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលទៅដល់ នាងបានជួបនូវស្ថានភាពដ៏អាក្រក់។
ការធ្វើដំណើររបស់ ផៃ ពីស្រុកកំណើតរបស់នាងក្នុងខេត្តឈៀងរ៉ៃ ទៅកាន់ទីក្រុងបាងកក និងបន្ទាប់មកទៅកាន់ស្រុកអារ៉ាញ់ប្រ៉ាថេត ក្នុងខេត្តសាកែវ ចុងក្រោយបានមកដល់ទីតាំងដែលស្រដៀងនឹងសណ្ឋាគារមួយ ប៉ុន្តែត្រូវបានឡោមព័ទ្ធដោយរបងដែក។ នៅខាងក្នុងមានមនុស្សប្រហែល ១០០ នាក់ បានធ្វើការដោយប្រើកុំព្យូទ័រនិងទូរស័ព្ទ។ នៅទីនោះ ទើបនាងបានដឹងពីការពិតដ៏ជូរចត់ ហើយផៃបានទទួលតែប្រាក់ខែដំបូងប៉ុណ្ណោះ ចំណែកប្រាក់ខែជាបន្តបន្ទាប់ត្រូវបានកាត់កម្រៃចំនួន ៦% ។ ប្រតិបត្តិការមជ្ឈមណ្ឌលហៅទូរស័ព្ទនេះ ដំណើរការដោយជនជាតិចិន និងមើលការខុសត្រូវដោយជនជាតិថៃ ដែលនិយាយភាសាថៃ និងចិន។ បុគ្គលិកបានធ្វើតាមការសរសេរឱ្យនិយាយតាមទូរស័ព្ទ ដោយបោកបញ្ឆោតជនរងគ្រោះឱ្យផ្ទេរលុយ ឬឯកសារនានា ហើយបន្ទាប់មកផ្ទេរការហៅទូរសព្ទជាបន្តបន្ទាប់នៃគ្រោងការឆបោកតាមទូរស័ព្ទចំនួនបីដង។ គេមិនបានណែនាំនិងមិនបានប្រាប់បុគ្គលិកអំពីលក្ខណ្ឌការងាររបស់ពួកគេរហូតដល់ពេលចុងក្រោយ។
នៅពេលនាងបដិសេធមិនចូលរួមក្នុងសកម្មភាពបោកបញ្ឆោត ផៃ ប្រឈមមុខនឹងការដាក់ទណ្ឌកម្មយ៉ាងឃោរឃៅ រួមទាំងការវាយដំលើរាងកាយដោយប្រើកៅអី និងដំបងឆក់ ទោះបីជានាងសុំអង្វរកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ដោយនាងនៅតែមិនព្រមបោកប្រាស់ជនជាតិថៃដូចគ្នា នាងត្រូវទទួលរងទារុណកម្មរាល់ថ្ងៃ។ នាងបានបន់ស្រន់វត្ថុស័ក្តសិទ្ធិ សូមឲ្យនាងបានរួចផុត ដោយសន្យាថានឹងបួសជាដូនជីប្រសិនបើបានរួចជីវិត។
ឧក្រិដ្ឋជន បានគំរាមកំហែងនាងដោយប្រើអំពើហិង្សាបន្ថែមទៀត ប្រសិនបើនាងព្យាយាមរត់គេចខ្លួន ហើយនាងបានឃើញស្ត្រីផ្សេងទៀតត្រូវបានលក់ទៅជាពេស្យាចារសម្រាប់ការដែលមិនព្រមធ្វើតាម។ ស្ថានភាពរស់នៅមានសភាពលំបាកខ្លាំង ដោយមានមនុស្ស១០នាក់នៅរួមគ្នាក្នុងបន្ទប់ដែលមានតែបន្ទប់ទឹកមួយ ។ គេឱ្យអាហារបួនពេលក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែមិនមានការថែទាំផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ដនោះទេ។
ឱកាសលួចរត់ចេញ ឱកាសនៃការលួចរត់ចេញ កើតមាននៅពេលដែលសមត្ថិកិច្ចឆ្មក់ចូល ធ្វើឱ្យឧក្រិដ្ឋជនរត់គេចខ្លួន។ ចំពេលមានភាពចលាចលនោះ ផៃ និងមនុស្ស ៥ នាក់ផ្សេងទៀត បានយកលិខិតឆ្លងដែននិងបានរត់គេចចេញ។ KhaoSod បានរាយការណ៍ថា ពួកគេបានចំណាយប្រាក់ ២.៥០០ បាតក្នុងម្នាក់ៗដើម្បីធានាបានការវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសថៃវិញ។
ដោយរៀបរាប់ពីពីស្ថានភាពដូចក្នុងឋាននរករយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ផៃមិននឹងស្មានថាអាចនៅរស់រានមានជីវិតនោះទេ។ ពាក្យគំរាមដែលឧក្រិដ្ឋជនប្រើដូចជា “ឯងក្បាលរឹង?” នឹងតែអន្ទោរតាមនាងនៃស្ថានភាពដ៏អាក្រក់នោះ។
មុនពេលជួបរឿងអកុសលនេះ ផៃ ធ្លាប់ជួបការលំបាកដោយធ្វើការងារសំណង់ជាមួយបងប្អូនរបស់នាង ដោយនាងបានរៀបរាប់ថាវាជារឿង ចុះទឹកក្រពើ ឡើងលើខ្លា។ ឥឡូវនេះ នាងបានរួចផុតពីគ្រោះចង្រៃ ផៃ បានស្វែងរកជំនួយពីមូលនិធិភាវនា ដើម្បីជួយនាងឱ្យជាសះស្បើយពីរឿងរ៉ាវដ៏គួរឱ្យតក់ស្លុត និងកសាងជីវិតជាថ្មី។
